18.11.2025
Een bijzonder jubileum: Lara Essed is dit jaar 10 jaar bestuurder van Lionarons GGZ (en zusterorganisatie) De Wijkpraktijk. Haar jubileum markeert niet alleen een persoonlijke mijlpaal, maar ook een moment om stil te staan bij de ontwikkelingen van Lionarons GGZ en De Wijkpraktijk in de afgelopen tien jaar. Onder haar leiding zijn beide organisaties getransformeerd van relatief kleine regionale aanbieders naar stevige organisaties met een breed netwerk en innovatieve daadkracht. Er kwamen samenwerkingen met huisartsenpraktijken, andere GGZ-instellingen, gemeenten en welzijnsorganisaties, waardoor we de best mogelijke zorg kunnen blijven waarborgen.
Lara studeerde fiscale economie en begon haar carrière in de wereld van fiscaliteit en accountancy bij EY en daarna KPMG Meijburg & Co. “Ik heb daar veel geleerd en op mooie dossiers mogen werken. Mijn doorpakkersmentaliteit kwam daar goed van pas. We maakten lange werkdagen waarbij 100% van je werkuren geschreven moesten worden. De hardere, onpersoonlijke financiële wereld en iedere dag op en neer naar Eindhoven reizen bleken uiteindelijk toch minder bij me te passen.”
Haar moeder, Helen Lionarons, had haar al vaker gevraagd om bij Lionarons GGZ te komen werken. Het was altijd Helens wens om samen te werken met haar kinderen. Lara’s broer Marco en haar zussen Sacha en Camille werkten in die tijd al in de steeds verder groeiende organisatie. “Ik wilde echter mijn eigen carrière, dus mijn moeder heeft lang moeten aandringen voordat ik overstag ging”, lacht Lara.
Uiteindelijk hakte ze de knoop door en kwam op 1 januari 2009 in dienst als commercieel directeur. Lionarons GGZ had toen al zo’n 60 medewerkers en naast Volwassenenzorg, was er in die tijd ook al een afdeling Kind en Jeugd. De afdeling Ouderenzorg kreeg datzelfde jaar vorm met de komst van Hilde Heijnen. Als eerste ging Lara zich bezighouden met de oprichting van De Wijkpraktijk. “We waren destijds één van de eersten die POH-GGZ in de huisartsenpraktijk gingen leveren. De functie van POH-GGZ was toen nog helemaal nieuw. “Het dynamische en informele contact met huisartsen en POH-GGZ was me op het lijf geschreven, het was zo anders dan de financiële wereld waar ik uit kwam. Het was een uitdaging om een mooie match te maken tussen huisarts en POH-GGZ en samen met hen de functie-invulling steeds verder te professionaliseren.”
Lara bracht met haar komst in de familie-organisatie veel van de buitenwereld naar binnen, zoals ze zelf zegt. “Ik heb als eerste bedongen dat we onze moeder in directie- en managementteam niet meer met ‘mama’, maar met ‘Helen’ aanspraken. We waren natuurlijk begonnen als klein familiebedrijf, maar we hadden intussen zoveel collega's dat we het volgens mij niet meer konden maken om haar nog met ‘mama’ aan te spreken. Die titel had ze enkel nog thuis.” Het maakte dat Lara, maar ook haar broers en zussen een gelijkwaardigere positie kregen ten opzichte van de collega's, zeker in het management- en directieteam. “Het was ook wel bijzonder te ervaren dat ik in een heel andere verhouding tot mijn moeder kwam te staan. We zijn als kinderen best wel streng opgevoed, ik sprak mijn moeder thuis nooit tegen. Als haar collega ging ik dat opeens wel doen en hadden we soms kritische discussies met elkaar. En die waren nodig om de professionaliteit en de kwaliteit van onze organisatie te vergroten.” Werk en privé werd en wordt zoveel mogelijk gescheiden gehouden. “We spreken thuis nauwelijks over het werk met elkaar. Soms weten mijn zussen al iets, waar ik nog helemaal niet van op de hoogte ben. In het management- of directieteam worden die zaken dan pas besproken.”
Na enkele jaren was het tijd voor een volgende stap. Helen bereikte de pensioengerechtigde leeftijd, wilde zich terugtrekken uit de organisatie en weer als vrijgevestigd behandelaar beginnen. Lara en Helen trokken in 2015-2016 nog een jaar samen op, waarna Lara het bestuurdersstokje van Helen overnam. “Ik vond mijn nieuwe rol als bestuurder best wel een uitdaging in het begin”, vertelt Lara. “Ik wilde serieus genomen worden en heb ervaren dat je respect en waardering niet vanzelf krijgt. Ik nam als dochter van de bestuurder het stokje over. Misschien hebben collega’s dat wel gezien als nepotisme. Ik heb moeten bewijzen dat ik de competenties had om die rol te vervullen. Dat ging met vallen en opstaan. “Ik heb mijn bestuurdersrol ‘the hard way’ moeten leren.” Zo ging Lara er bijvoorbeeld aanvankelijk van uit dat besluiten die in het managementteam werden genomen, automatisch zouden worden uitgevoerd. “Tot ik er dan maanden later achter kwam dat er helemaal niks mee was gebeurd”, lacht Lara. “Zodoende heb ik geleerd hoe belangrijk het is om collega's écht mee te nemen, zeker bij grote organisatieveranderingen.”
Lara bleef zich intussen verder ontwikkelen: “Toen ik pas bestuurder was, heb ik een postdoctorale opleiding tot registercontroller gevolgd. Die opleiding heeft me geholpen overzicht te houden, risico's in te schatten en te mitigeren en heeft me geleerd te zien wat een organisatie nodig heeft om gezond te blijven. Mijn scriptie ging over managementcontrol. Ik onderzocht hoe we in onze organisatie alle neuzen dezelfde kant op kunnen krijgen, hoe we samen onze doelen kunnen bereiken en wat de passende leiderschapsstijl daarbij is.” Ook na deze opleiding volgde Lara nog diverse leiderschapscursussen en zocht ze een externe coach in haar rol als bestuurder. Twee jaar geleden trad Lara toe tot de Raad van Toezicht van Envida. “Ik vind die rol erg leerzaam en het is een voorrecht om in de keuken van zo'n prachtige en machtige organisatie te mogen meekijken. Hoewel Envida in een andere zorgsector actief is, kunnen we veel van Envida leren. Door mijn functie als toezichthouder word ik intellectueel verrijkt en kan ik bovendien ook onze organisatie verder professionaliseren. Ook hebben enkele van mijn collega's inmiddels ruggespraak met collega's bij Envida”, aldus Lara.
In de afgelopen 10 jaar is het aantal medewerkers van Lionarons GGZ en De Wijkpraktijk meer dan verdubbeld en heeft Lara de GGZ flink zien veranderen: “Soms kan ik gefrustreerd raken als ik zie hoe bezuinigingen en regelgeving ervoor zorgen dat organisaties, maar vooral zorgprofessionals, steeds moeilijker hun eigen autonomie en kwaliteit van zorg kunnen hooghouden. En burgers daardoor niet altijd meer de zorg krijgen die ze gewend waren.” Toch vormt juist die ‘hardere’ GGZ voor Lara een uitdaging. “We moeten niet de illusie hebben dat we de wereld kunnen veranderen. We zullen moeten roeien met de riemen die we hebben. We willen de best mogelijk zorg blijven bieden, ondanks een steeds krappere arbeidsmarkt en minder financiële middelen. Ik wil me ervoor blijven inzetten dat onze cliënten de best passende zorg krijgen, zonder dat dat ten koste gaat van onze zorgprofessionals. Werkgeluk, liefde en aandacht voor onze collega's zijn voor mij heel belangrijk.” Lara voelt zich daarin gesteund door het directie- en managementteam, maar ook de Cliëntenraad, Ondernemingsraad, Medische Staf en Raad van Commissarissen. “Steeds weer opnieuw kijken we wat we kunnen doen zodat onze collega's hun belangrijke werk kunnen blijven voortzetten én daar ook werkplezier bij blijven ervaren. Dat doen we bijvoorbeeld door niet op overheadkosten te bezuinigen, onze behandelaren zoveel mogelijk administratief te ontzorgen of het opleidingsbudget te verhogen. Goede zorg is alleen mogelijk wanneer professionals zich gehoord, gezien en gesteund voelen.”
Hoewel Lionarons GGZ en De Wijkpraktijk in de afgelopen jaren flink gegroeid zijn, hoopt Lara dat we het ‘familiegevoel’ voor onze medewerkers kunnen blijven behouden. “Gelukkig blijf ik terughoren dat dit goed zit. Telkens als er nieuwe medewerkers in dienst komen of helaas bij ons weggaan, benoemen zij dat ze ons als een warme en betrokken organisatie (hebben) ervaren. Daar ben ik erg trots op!”
Tot slot werpt Lara ook nog een blik vooruit: “Ik hoop dat we over 10 jaar nog een maatje groter zijn geworden zodat we ‘wat spek op de botten hebben’ om tegenslagen op te vangen en te kunnen blijven investeren in mensen en middelen. Belangrijker nog is voor mij dat onze collega's dan nog steeds werkgeluk ervaren en (door innovatieve digitale middelen) volledig ontzorgd worden. Ik hoop dat onze kernwaarden (familiecultuur, zorgzaamheid, eigen verantwoordelijkheid en empowerment) nog steeds diep geworteld zijn in de zorg die wij bieden. Tien jaar bestuurdersschap is voor mij meer dan een mooi getal; het betekent voor mij een gezamenlijke visie, samenwerking, vasthoudendheid en gepaste trots voor wat we samen hebben bereikt. Ik kijk dan ook met vertrouwen vooruit naar wat de komende jaren zullen brengen.”
Terug naar het overzicht